Świdnica – podzielonogórskie miasteczko z bogatą tradycją
Świdnica jest z niewielką atencją traktowana przez zielonogórzan. Uchodzi za wieś, choć liczy 1400 mieszkańców i w zasadzie przeradza się w satelickie miasteczko Zielonej Góry. Co więcej, w latach 1514- 1648 Świdnica na krótko uzyskała prawa miejskie. Poniższe sztychy dawnej Świdnicy, zapewne z czasów gdy szalał tutaj purytański protestantyzm, pochodzą z jednego z przedwojennych kalendarzy ojczyźnianych (Heimatkalendar) i są przerysowane z "Topografii" Wernera.

Plan wsi ok. 1750 r.

Jak podaje Wikipedia „W 1514 roku, dzięki staraniom Baltazara von Kittlitz (Kietlicza), Świdnica na krótko otrzymała prawa miejskie, które – ponownie na kilka lat – zostały potwierdzone w roku 1602 przez cesarza Rudolfa II. Lokacja jednak okazała się nieudana. Peryferyjność w umiejscowieniu wobec głównych szlaków handlowych zdecydowała o całkowitym pozbawieniu praw miejskich po roku 1648.”
Jak podaje Wikipedia „W 1514 roku, dzięki staraniom Baltazara von Kittlitz (Kietlicza), Świdnica na krótko otrzymała prawa miejskie, które – ponownie na kilka lat – zostały potwierdzone w roku 1602 przez cesarza Rudolfa II. Lokacja jednak okazała się nieudana. Peryferyjność w umiejscowieniu wobec głównych szlaków handlowych zdecydowała o całkowitym pozbawieniu praw miejskich po roku 1648.”
Komentarze
Prześlij komentarz